VOL. 12 (NR 1-2)/2020

VOL. 11 (NR 2-3)/2019

MNiSW: 5

Zespół wypalenia według Grahama Greene’a
Graham Greene’s burnout syndrome
 
Maja Polikowska, Ałbena Grabowska, Bartosz Łoza
Klinika Psychiatrii Oddziału Fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 
Streszczenie
Pojęcie zespołu wypalenia zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Herberta Freudenbergera w 1974 r. i było inspirowane powieścią Grahama Greene’a Przypadek wypalenia, wydaną w 1960 r. Główny bohater książki, światowej sławy architekt, nagle spostrzega, że już nie potrafi cieszyć się życiem. Anonimowo udaje się do szpitala-kolonii dla osób zakażonych trądem w Kongo, próbując w istocie uciec od swojego życia. Jednak okazuje się, że żadnej ze spraw nie można rozwiązać w ten sposób. Wszystkie kryteria zespołu wypalenia, tak jak go współcześnie rozpoznajemy, zostały spełnione i opisane w powieści Greene’a. Obecnie zespół wypalenia jest uważany za jeden z najważniejszych problemów współczesnej psychiatrii. Graham Greene, błyskotliwy pisarz, potrafił zauważyć kształtujące się dopiero zjawisko, w przeciwieństwie do większości mu współczesnych w połowie XX w.
Słowa kluczowe: zespół wypalenia, Graham Greene, zaburzenia cywilizacyjne
 
Abstract
The concept of burnout syndrome was first introduced by Herbert Freudenberger in 1974. He was inspired by Graham Greene’s novel A Burnt-Out Case published in 1960. The main character of the book, a world-famous architect, suddenly finds he no longer enjoys life. Arriving anonymously at a leper hospital-colony in Congo, he tries to escape from his life. The conclusion is that no improvement can be achieved in this way. All criteria of burnout syndrome we diagnose nowadays are met and included in the Greene’s novel. At present, the burnout syndrome is considered one of the most important problems of modern psychiatry. Graham Greene, a brilliant writer, saw the emerging phenomenon that most people in the middle of the XX century were not able to notice yet.
Key words: burnout syndrome, Graham Greene, civilization disorders
Skala Aktualnego Ryzyka Samobójczego (SARS)
Suicidal Acute Risk Scale (SARS)
 
Bartosz Łoza, Maja Polikowska
Klinika Psychiatrii Oddziału Fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kliniczne Centrum Zdrowia Psychicznego SZPZLO Warszawa-Ochota
 
STRESZCZENIE
Skala Aktualnego Ryzyka Samobójczego (SARS) powstała, by wspomagać lekarzy psychiatrów podejmujących medyczne i prawne decyzje w trakcie hospitalizacji psychiatrycznych. Umożliwia ona ocenę ryzyka wystąpienia zachowań samobójczych na dwa sposoby: ilościowy (określony sumą punktów) oraz jakościowy (określony kryteriami wysokiego ryzyka). Ustalenie kryteriów wysokiego ryzyka wspiera decyzję o konieczności leczenia i zachodzi w dwóch przypadkach: gdy spełnione jest kryterium A (niezależnie lub łącznie z B, C i D) lub gdy występuje triada kryteriów B, C i D. SARS ma zadowalające parametry psychometryczne, którymi można się posługiwać w praktyce klinicznej (Alfa Cronbacha 0,82, kappa 0,78).
Słowa kluczowe: samobójstwo, ryzyko samobójcze, Skala Aktualnego Ryzyka Samobójczego, SARS
 
ABSTRACT
The Suicidal Acute Risk Scale (SARS) was established to support psychiatrists making medical and legal decisions during psychiatric hospitalization. There are two ways to assess the risk of suicidal behavior with SARS: quantitative (total points) and qualitative (when mandatory treatment is recommended). The high risk criteria can be diagnosed, when the A criterion is met, regardless of B, C and D, or there is a triad of all three criteria B, C and D. The inter-rater reliability (kappa 0.78) and internal consistency (Cronbach’s alpha 0.82) are both adequately high to administer the scale in clinical practice.
Key words: suicide, suicidal risk, Suicidal Acute Risk Scale, SARS
Wariant behawioralny otępienia czołowo-skroniowego spowodowanego mutacją genową – analiza przypadku
Behavioral variant frontotemporal dementia caused by gene mutation – case reports analysis
 
Kinga Jochim1, Marcin Woźniak1, Robert Kucharski1, Katarzyna Łachut1, Monika Mandecka3, Mariusz Berdyński3, Maria Barcikowska2,3
1 Centrum Psychoneurologii Wieku Podeszłego, PALLMED, Dom Sue Ryder w Bydgoszczy
2 Klinika Neurologii CSK MSW w Warszawie
3 Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN
 
STRESZCZENIE
Niniejsza praca zawiera opis przypadku wariantu behawioralnego otępienia czołowo-skroniowego (bvFTD, behavioral variant frontotemporal dementia) spowodowanego mutacją genu MAPT. Studium przypadku zostało podzielone na następujące części: medyczny opis przypadku, badanie neuropsychologiczne, ocenę biomarkerów neuroobrazowych i płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badanie neurogenetyczne. Przedstawiono przypadek 50-letniej pacjentki z postępującym zubożeniem osobowości i uczuciowości wyższej oraz narastającymi zaburzeniami zachowania i krytycyzmu, u której na podstawie obrazu klinicznego, pogłębionej diagnostyki neuropsychologicznej oraz wyników badań neuroobrazowych rozpoznano
bvFTD. Diagnostyka została pogłębiona o oznaczenie biomarkerów płynu mózgowo-rdzeniowego. W związku z rodzinnym występowaniem podobnych zaburzeń u krewnych wstępnych pacjentki wykonano u niej badanie neurogenetyczne, po czym stwierdzono mutację w genie MAPT.
Słowa kluczowe: wariant behawioralny otępienia czołowo-skroniowego, neuropsychologia, zwyrodnienie płatowe czołowo-skroniowe, biomarkery płynu mózgowo-rdzeniowego, neurogenetyka
 
ABSTRACT
This article presents a case study analysis of behavioral variant of frontotemporal dementia (bvFTD). Study has been divided into chapters: medical overview, neuropsychological assessment, analysis of neuroimaging and cerebrospinal fluid protein
biomarkers and neurogenetic examination. Case of 50-year-old female has been presented. Patient experienced progress of personality deterioration and early loss of empathy, then behavioral disturbances and criticism deficit. Patient was diagnosed
used clinical picture analysis, neuropsychological examination and neuroimaging as a bvFTD case. The diagnostic process has been extended to cerebrospinal proteins biomarkers and neurogenetics.
Key words: behavioral variant of frontotemporal dementia, neuropsychology, frontotemporal lobar degeneration, cerebrospinal fluid biomarkers, neurogenetics
Ultrasonografia przezczaszkowa w diagnostyce i kontrolowaniu leczenia depresji
The use of transcranial ultrasonography in diagnosis and treatment efficiency control of depression
 
Marcin Zarzycki, Zuzanna Goetz
II Wydział Lekarski Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
 
Streszczenie
Pierwsze próby użycia ultrasonografii (USG) przezczaszkowej w diagnostyce depresji podjęto w 1994 r. Metoda ta jest obiecującym rozwiązaniem ze względu na bezpieczeństwo badania oraz niskie koszty. Pomimo tych zalet dotychczas nie uzyskano konsensusu dotyczącego celowości użycia USG oraz jej skuteczności w codziennej praktyce klinicznej. W celu przybliżenia się do odpowiedzi dokonano przeglądu artykułów dotyczących ultrasonografii przezczaszkowej u pacjentów z depresją. Różnice echogeniczności jąder szwu wynosiły w grupie badawczej (leczonej) od 36,7% do 95%. Porównawszy te wyniki z grupą kontrolną (5–76,47%), można zauważyć dużą rozpiętość wartości. Wskazuje to na potrzebę prowadzenia dalszych badań.
Słowa kluczowe: ultrasonografia przezczaszkowa, USG, depresja, jądra szwu
 
Abstract
The very first use of transcranial ultrasonography (TCS) for diagnosing depression was conducted in 1994. Safety and very low cost of the method made it a very promising. Besides all advantages, the consensus about its administration in every day practice has not been established yet. We reviewed the articles presenting TCS in depressive patients. The echogenity change of the raphe nuclei in active (treatment) groups ranged from 36.7% up to 95%. Taking into consideration the results from control groups (5–76.47%), the statistical variation is too large to conclude. The concept needs further studies.
Key words: transcranial ultrasonography, USG, depression, raphe nuclei
Nowe koncepcje leczenia przeciwdepresyjnego
New concepts of antidepressive treatment
 
Bartosz Łoza, Maja Polikowska
Klinika Psychiatrii Oddziału Fizjoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kliniczne Centrum Zdrowia Psychicznego SZPZLO Warszawa-Ochota
 
STRESZCZENIE
Oferowane współcześnie leczenie zaburzeń depresyjnych nie jest skuteczne w stopniu wystarczającym. Dokonano analizy trudności metodologicznych i merytorycznych w osiągnięciu wyższej efektywności leczenia. Artykuł przedstawia nowe leki, nowe metody i nową organizację leczenia zaburzeń depresyjnych. Główny postęp powinien objąć intensywną informatyzację i wykorzystanie obiektywnych algorytmów diagnostycznych, takich jak badania czynnościowe przy wykorzystaniu fMRI. Wobec narastającego stresu cywilizacyjnego i epidemii zaburzeń depresyjnych tylko całościowy program terapii może sprostać tym wyzwaniom.
Słowa kluczowe: depresja, nowe metody leczenia
 
ABSTRACT
Today’s health management of depression is not sufficiently effective. The analysis of methodological and medical difficulties in relation to the achievement of higher and higher treatment efficiency was done. This article presented new drugs, new methods and new organization of treatment of depressive disorders. The main progress must include intensive informatization and engaging the objective diagnostic algorithms like functional MRI support. In front of civilization stress and increasing epidemics of depressive disorders, only the comprehensive program of therapy can meet the challenge.
Key words: depression, new methods of treatment
 
Neuropsychiatria Przegląd kliniczny {wejdź}

Medical Education Sp. z o.o., ul. Opaczewska 60 d, 02-201 Warszawa, tel. (22) 862 36 63, e-mail: wiola [DOT] banaszek [AT] mededu [DOT] pl Regulamin serwisu