Pozarejestracyjne zastosowania kwetiapiny
Off-label uses of quetiapine

Bartosz Łoza

Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny
VOL. 5 (NR 1)/2013
ISSN 2080-4091
Online ISSN 2084-2619

Streszczenie:

Kwetiapina, atypowy neuroleptyk, zarejestrowany do stosowania w schizofrenii, zaburzeniu dwubiegunowym i lekoopornej depresji, jest także szeroko wykorzystywany poza tymi oficjalnymi rejestracjami. Kwetiapina jest powszechnie stosowana w zespołach depresyjnych (zaburzeniu jednobiegunowym), lęku, bezsenności, agresji, agitacji, zaburzeniach destrukcyjnych, osobowości pogranicznej, uzależnieniu od alkoholu, a także w behawioralnych i psychologicznych objawach związanych z otępieniem. W artykule dokonano przeglądu zastosowań kwetiapiny w szerokim zakresie zaburzeń psychicznych.

Słowa kluczowe:
kwetiapina, zastosowanie pozarejestracyjne

Abstract:

The atypical antipsychotic quetiapine, which is approved for schizophrenia, bipolar disorder, and refractory major depression, is extensively being used off-label. Quetiapine is commonly prescribed for major depression (unipolar), anxiety, insomnia, aggression, agitation, disruptive disorders, borderline personality disorder, alcohol dependence, and for behavioural and psychological symptoms of dementia. This article reviews the off-label prescription of quetiapine in the treatment of a broad range of psychiatric disorders.

Key words:
quetiapine, off-label use

Kiedy lekarze rodzinni w Polsce zaczną leczyć zaburzenia depresyjne?
When do general practitioners in Poland start to treat depressive disorders?

Bartosz Łoza

Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny
VOL. 5 (NR 1)/2013
ISSN 2080-4091
Online ISSN 2084-2619

Streszczenie:

Na całym świecie powszechnie i znacząco wzrasta stosowanie leków przeciwdepresyjnych, m.in. u pacjentów starszych lub ze współistniejącymi chorobami somatycznymi. Pacjenci w coraz większym stopniu akceptują leki psychiatryczne, co może częściowo tłumaczyć ten wzrost. W wielu krajach to lekarze pierwszego kontaktu, a przede wszystkim lekarze rodzinni, są w największym stopniu zaangażowani w diagnozowanie zaburzeń depresyjnych i zapisywanie leków przeciwdepresyjnych. Około 12?15% pacjentów zgłaszających się do ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej cierpi na epizod depresyjny. Sytuacja ta ma szereg korzyści i wad, co zostało przedyskutowane w tym artykule z uwzględnieniem sytuacji polskiej.

Słowa kluczowe:
depresja, leki przeciwdepresyjne, lekarze rodzinni

Abstract:

Worldwide, a broad and marked increase in antidepressant use is occurring, e.g. in older patients or with comorbid somatic illnesses. Patients have become much more accepting of psychiatric medications ? a finding that may partially explain this increase. In many countries, the primary care physicians and especially general practitioners are mostly engaged in diagnosing depressive disorders and prescribing antidepressants. 12?15% of patients seen in primary care practices have major depression. There are some advantages and disadvantages of this fact, what is discussed in this article in relation to the Polish situation.

Key words:
depression, antidepressants, general practitioners

Dialog motywujący jako narzędzie wspierające pracę z pacjentem chorym na schizofrenię
Motivational interviewing as a supporting tool in the care of patient with schizophrenia

Sławomir Murawiec

Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny
VOL. 5 (NR 1)/2013
ISSN 2080-4091
Online ISSN 2084-2619

Streszczenie:

Trwają poszukiwania coraz bardziej efektywnych metod oddziaływania na osoby poddawane różnym formom interwencji i terapii. Jedną z takich metod jest dialog motywujący. Według jego twórców ? Williama Millera i Stephena Rollnicka ? dialog ten jest skoncentrowaną na osobie, opartą na współpracy formą prowadzenia klienta w kierunku wydobywania i wzmacniania motywacji do zmiany przez analizę i rozwiązanie ambiwalencji. Jego główne zasady to wyrażanie empatii, rozwijanie rozbieżności, unikanie bezpośredniej kontrargumentacji wobec wypowiedzi klienta/pacjenta, podążanie za oporem i wzmacnianie poczucia sprawczości danej osoby. Dialog motywujący nie jest oparty na modelu przekazywania informacji, na dawaniu rad lub straszeniu, nie jest konfrontacyjny, przemocowy, autorytarny ani wywołujący poczucie winy. Dialog motywujący może być stosowany jako jedno z oddziaływań psychospołecznych w procesie leczenia osób ze schizofrenią. Jednym z zakresów jego zastosowania może być wspieranie przestrzegania zaleceń terapeutycznych i współpracy w leczeniu osób ze schizofrenią. W odniesieniu do tej grupy wymaga on jednak pewnych modyfikacji związanych z takimi cechami jak brak wglądu, występowanie objawów negatywnych oraz deficyty funkcji poznawczych.

Słowa kluczowe:
dialog motywujący, wypełnianie zaleceń

Abstract:

New methods of more effective ways of influencing people?s behavior in various clinical and non-clinical setting are developed. One of these methods is the motivational interviewing. According to William Miller and Stephen Rollnick, the motivational interviewing is a client-oriented, directive, and goal-oriented method for enhancing intrinsic motivation to change by exploring and resolving ambivalence. The principles of the motivational interviewing are as follows: express empathy, develop discrepancy, avoid argumentation, roll with resistance, support self-efficacy. It is not based on the information model, and is not just information sharing, advice giving, confrontational, forceful, or guilt ridden. The motivational interviewing can play supportive role to improve adherence in psychiatric settings. In the group patients with the diagnosis of schizophrenia certain modifications of this method have to be made to overcome such problems as lack of insight, negative symptoms and cognitive deficits.

Key words:
motivational interviewing, adherence

Poznawczo-behawioralna konceptualizacja zespołu depersonalizacji-derealizacji. Przypadek pacjenta, który wyleczył się sam
Cognitive-behavioral conceptualization of depersonalization and derealization syndrome. The case of a patient who cured himself

Jacek Gierus, Anna Mosiołek

Neuropsychiatria. Przegląd Kliniczny
VOL. 5 (NR 1)/2013
ISSN 2080-4091
Online ISSN 2084-2619

Streszczenie:

Zespół derealizacji-depersonalizacji jest jednym z tych zaburzeń psychicznych, w których uwaga pacjenta w bardzo dużym stopniu koncentruje się na treści jego przeżyć i spostrzeżeń. Istnieją różne koncepcje tego zaburzenia, wśród nich poznawczo-behawioralna, w myśl której celem terapii jest obniżenie lęku związanego z nadmierną samoobserwacją i katastroficznymi atrybucjami. W niniejszym artykule opisano przypadek 26-letniego pacjenta, u którego uzyskano znaczące obniżenie poziomu objawów po krótkoterminowej interwencji poznawczo-behawioralnej. Wnioski z artykułu zawierają pytania na temat neuropsychologii zaburzenia depersonalizacyjnego, zachęcające do dalszych dociekań badawczych.

Słowa kluczowe:
depersonalizacja, derealizacja, terapia poznawczo-behawioralna

Abstract:

The depersonalization-derealization syndrom is one of the disorders related to a patient?s attention which is narrowly focused on one?s experience and perceptions. The cognitive-behavioral concept of the depersonalization-derealization syndrom implies reducing anxious vigilance and catastrophic attributions as important goals of therapy. This article presents the case of a 26-year-old man, in whom short cognitive-behavioral intervention proved to be effective in the reduction of symptoms. It raises some questions about contemporary understanding of depersonalization- -derealization, and its neuropsychology.

Key words:
depersonalization, derealization, cognitive-behavioral therapy